Minggu, 06 Maret 2016

GIRIMIS KAHIRUPAN



GIRIMIS KAHIRUPAN
(carpon ku Abu Fadhlan)

Sapaparat jalan Asep ngagas motorna, teu siga batur motor teh cing belenyeng,  maklum motor kolot, najan gas ditarik pol oge ngeyeted weh sakamampuanna. Ras deui pikirannana inget basa Asep karek kaluar SMA, pikiranna gilig seja nyukcruk laratan bapana.
“Dimana atuh bapa teh, abdi hoyong pendak sareng bapa…” gerentes hatena. Ras,  inget deui kana omongan indungna nu kungsi muka riwayat yen bapana teh kaitung jalma bageur, tur nyakola dibanding jeung sasamana mangsa harita. Cenah ceuk indungna bapana teh hiji lalaki anu someah, handap asor tur gede tanggungjawabna. Naon atuh alatanna nepi ka paturay  tur luluasan ninggalkeun Asep nu harita di jero kandungan?, Teu wasa Asep rek tumanya ka indungna. Da ukur di jawab ku cimata anu ngembeng.. Asep teu tega mun ninggali indungna kudu lara alatan kudu ngaguar mangsa katukangna.
“Do’akeun ma abdi rek nyiar pagawean…” harita Asep pamit kaindungna. Bari rada ngeureuceum maklum hate mah teu bisa dibobodo yen manehna ngabohong. Asep budak anu kurung batok, malah bisa kaasup kuuleun keur ukuran budak saumuranna mah, gilig pikir nyaba ka Kota nu karek apal ngaranna wungkul, seja maluruh bapana nu teu apal ti rupa-rupana acan.
Harita teh bulan puasa, asup ka tanggal 14-an bulan puasa. Jrut,  saurang lalaki turun tina beus. Palahak polohok di terminal. “kamana jang…?” aya kenek nu nanya. Asep ukur ngabigeu maklum teu apal kudu nanyana kumaha. Panas poe anu tarik, ditambah ku beuteung anu kosong maklum puasa, teu mugagkeun kanu lampahna. Asep ngadeukeutan tukang beca nu tengah tuwu. “punten bade tumaros upami ka alamat ieu kapalih mana?” tanyana baru ngasongkeun salembar kertas eusi alamat. Sanggeus dituduhkeun, gidig Asep leumpang sakaparan –paran. Dijugjug ku badarat da geus biasa leuleumpangan mah.  Teu  kacaritakeun di jalanna, sakumaha pituduh tukang beca tadi Asep anjog ka lebah anu dicaritakeun. Asep anjog ka hiji komplek anu alagreng bumen-bumenna. Harita wanci tereh maghrib, Asep neangan masigit seja ngareureuhkeun kacape sakaligus nungguan buka puasa. “ah da cai jang nginum mah aya” gerentesna. Sup Asep ka hiji masigit anu kaitung agreng, maklum aya di komplek aheng. Kabiasaan di masigit teh mun bulan puasa sok nyadiakeun jang tajil pikeun nu rek tajil di masigit, oge pikeun musafir. “Alhamdulilah bisa buka yeuh…” gerentesna deui. Bada taraweh Asep mendeko keneh di masigit. Jama’ah nuntutan mulang tinggal saurang lalaki anu pantesna marbotna eta masigit. Katingalina eta lalaki teh kulicingcat jiga nu geus teu betah. Asep isin rasa manehna ngalieuk terus manggut. “Adek mau kemana?” tanyana sopan. “oh, saya kebetulan musafir pak, saya niat untuk tidur di mesjid pak” jawab asep make basa Indonesia ngimbangan anu nanya. Eta lalaki teh ngahuleng pok manehna ngomong, “di sini ga boleh de’ ada orang yang tidak di kenal tidur di mesjid, sebaiknya adek lapor dulu ke ketua RT atau RW, kebetulan RT nya lagi pulang kampung jadi Adek langsung aja ke Pak RW” saurna bari tetep sopan. Ku sabab butuh asep ngamanggakeun.
Gok anjog ka hiji imah anu sigrong, saurang ibu-ibu muka panto, bari nitah asup, sabada diuk dina korsi anu kacida empukna keur Asep mah, jol saurang lalaki anu jangkung gede, salakina pipantesenna mah. “timana cep?” inyana nanya. Asep, timimiti sangrok jeung eta bapa-bapa anu taya lian ti pa RW teh hatena jigjig ratug. Aya rasa anu teu biasa, nya pon kitu deui si ibu timimiti oge ngan nilik-nilik kana guratan beungeut Asep teh. “Abdi ti cililin pa, sejak milarian wargi….” Jawab Asep pegat-pegat. “oh.. dimana kitu wargi teh? Eh ari nami encep saha?” pokna deui, “Wasta mah Asep pa, dupi wargi abdi teh saurna di wewengkon ieu..” jawab Asep bari ngeluk tungkul. “saha ngaranna…?” Tanya pa RW nyeleksek. Wargi abdi namina Amir”. Reup beureum beungeut pak RW teh demi ngadenge eta ngaran. “terus terang ka Bapa,  wargi teh wargi kumaha?” tanyana deui. “Abdi teh saleresna milarian pun bapa, anu saur pun biang mah namina Amiruloh, ari pun biang mah namina Maryam. Bari jiga nu kagok asong, teu asa-asa deui  derekdek weh Asep ngadongengkeun jujutannana sakumaha nu katarima ti indungna.
“Braakk..!!!” aya sora nu ngabeledak di rohangan tengah, jiga sora barang nu dibabetkeun. Sihoreng Asbak nu dibaledogkeun ku anakna di rohangan tengah, titatadi oge barudakna ngadarengekeun mangsa Asep cumarita. Ari Pa RW nungkup beungeut kudua leungeunna, demi bu RW sabada ngadenge dongeng kitu,  anjeunna ngajerit, bluk nyuuh.. anjeunna teu tarima kana naon anu didengena. Anapon Asep, leketey hatena leuleus. 24 taun salila hirup nyimpen kapanasaran peuting harita jadi peuting munggaran kabukana babak anyar hirupna.
“Bapa..!!” tilu budak muru ka Asep anu harita karek anjog ka pager imahna. Sakaligus muyarkeun lamunan Asep. Sapaparat jalan dibarengan girimisna hujan, asep ngumbar lamunan, nyoreang lampah katukang. “Assalamualaikum….!!” Ceuk asep marahmay, Muru ka barudak anu mapag. “Bapa ku naon nangis?” ceuk anakna capetang. Asep karek sadar mun tadi teh sajajalan bari ngalamun,  cipanonna murubut. “oh, tadi kapeureumpeunan, sok nyuhunkeun cai nginum  bapa…!” ceuk Asep mengkolkeun perhatian barudakna.

Cag.